NEPO BABIES . Το πλεονέκτημα και το φορτίο.

 Οταν ακούς τις λέξεις «οικογενειοκρατία» και «νεποτισμός» το κλισέ είναι να προσθέσεις το σχόλιο ότι αυτά κυριαρχούν στην Ελλάδα. Πόσες επιχειρήσεις περνάνε από τη διοίκηση του πατέρα στον γιο ή την πόσα δικηγορικά γραφεία είναι οικογενειακή υπόθεση και  πόσες βουλευτικές έδρες κληρονομούνται από τον παππού στον εγγονό! Για να μη μιλήσουμε για τα πανεπιστήμια.

Ομως, αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι ελληνικό το φαινόμενο. Σίγουρα, ειδικά στην πολιτική, σε χώρες σκανδιναβικές ή στη Γερμανία δεν συναντάται με την ίδια ένταση. Οι κοινωνίες αυτές είναι πιο ανοιχτές και διασφαλίζουν ευκαιρίες σε περισσότερους. Ετσι  οι ψηφοφόροι δεν το βρίσκουν και τόσο αυτονόητο ότι «το μήλο θα πέσει κάτω από τη μηλιά»!

Ας ρίξουμε μια ματιά στις ΗΠΑ όμως. Οι οικογένειες Κένεντι και Μπους είναι παράδειγμα αντίστοιχο με δικές μας πολιτικές δυναστείες. Ενώ, αν δεν ερχόταν η μεγάλη απογοήτευση στην οικογένεια Κλίντον με την αποτυχία της Χίλαρι, σήμερα η κόρη του ζευγαριού Τσέλσι, μάλλον θα συνέχιζε την παράδοση!

Τα nepo babies είναι ένα φαινόμενο παγκόσμιο και το συναντάμε σε πολλά επαγγέλματα. Τα φώτα βέβαια πέφτουν στους καλλιτέχνες και στους πολιτικούς. Η έντονη ενασχόληση με το θέμα ξεκίνησε από τα social media, όταν στο Tik Τok μια κοπέλα ανέβασε ειρωνικό σχόλιο για μια από τις πρωταγωνίστριες του «Euphoria» που ήταν κόρη ηθοποιού. Kαι στη συνέχεια ξέσπασε κύμα αναρτήσεων με άλλα παραδείγματα από τον χώρο της show biz και το hashtag «nepobabies».

Τα «babies» δεν είναι μωρά βέβαια αλλά νέα παιδιά, που θεωρούμε ότι ευνοούνται από τη θέση των γονιών τους και ξεκινάνε εύκολα καριέρα ενώ οι συνομήλικοί τους πρέπει να πολεμήσουν για να το πετύχουν. Εχει ενδιαφέρον η χρήση της λέξης baby. Σημαίνει ότι δεν τους αναγνωρίζουμε πως είναι ώριμοι άνθρωποι - θεωρούμε ότι είναι ένα είδος προστατευόμενο από τους ισχυρούς γονείς τους. Σε πολλές περιπτώσεις την πορεία τους την έχουμε παρακολουθήσει από τότε που ήταν κανονικά babies, αφού το ενδιαφέρον του κόσμου για τις οικογένειες των διάσημων προσώπων είναι μεγάλο! Αυτό δημιουργεί και μια εξοικείωση με τα παιδιά που, όταν μεγαλώσουν, αισθανόμαστε ότι τα ξέρουμε καλά.

 

Ποιος στην Ελλάδα δεν γνώριζε τον Γιώργο Παπανδρέου από φωτογραφίες με τους γονεις και τα αδέλφια του; Και ποιος δεν είδε στα social media τον γιο του Πρωθυπουργού όταν υπηρετούσε τη θητεία του; Ετσι μπορούμε να πούμε ότι τα συναισθήματα απέναντι στα παιδιά των πολιτικών ή άλλων προσώπων με προβολή είναι διττά. Από τη μία ο κόσμος έχει την περιέργεια να τους παρακολουθεί και από την άλλη κατά βάθος τους ζηλεύει. Αν επικρατήσει η περιέργεια και η ψευδαίσθηση οικειότητας, είναι εύκολα εξηγήσιμο γιατί οι ψηφοφόροι επιλέγουν γιους και κόρες βουλευτών για να δώσουν την υποστήριξή τους. Αν επικρατήσει το δεύτερο, καταλαβαίνουμε την ένταση της αντίδρασης. Γιατί αυτός να βρει τόσο εύκολα δουλειά ενώ εγώ δεν έχω άκρες; Οσο η ψευδαίσθηση  ότι ξέρουμε κάποιον επειδή ψηφίζαμε τον μπαμπά του μπορεί να οδηγήσει σε λάθος επιλογές, τόσο η αντίδρασή μας σε κάποιον ευνοημένο μπορεί να οδηγεί στο άδικο συμπέρασμα ότι δεν είναι ικανός, ενώ κάλλιστα μπορεί να αξίζει.

Ναι, τα nepo babies έχουν ένα πλεονέκτημα. Αλλά κουβαλάνε  και βαρύ φορτίο. Δεν μπορώ να μη θυμηθώ τη σκέψη που έκανα όταν είδα τον Γιώργο Παπανδρέου στο Καστελλόριζο. Το βάρος της σύγκρισης με τον πατέρα του και το τι θα έκανε εκείνος στη θέση του, δεν θα 'θελα να το έχω εγώ με τίποτα...

Δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ Σάββατο 4/2/2023

Ο Χάρης Γούλιος είναι επικοινωνιολόγος, διευθ. Marketing MEGA