Αναρτήσεις

Εικόνα
  ΓΑΜΟΙ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ  Ας ξεκινήσουμε με μια απλή παραδοχή: δεν είναι καθόλου αυτονόητο μια κεντροδεξιά κυβέρνηση να παίρνει πρωτοβουλία να θεσπίσει τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών. Η πλειοψηφία της εκλογικής της βάσης διαφωνεί. Βέβαια και στη Γερμανία με κυβέρνηση Μέρκελ ψηφίστηκε ο νόμος αλλά ήταν κυβέρνηση συνεργασίας με τους Σοσιαλδημοκράτες. Και η ίδια η καγκελάριος δεν υπερψήφισε την πρόταση. Απλώς δέχτηκε να τη φέρει στο Kοινοβούλιο και οι βουλευτές ψήφισαν θετικά. Στην Ελλάδα είναι οι προσωπικές φιλελεύθερες πεποιθήσεις του Πρωθυπουργού που τον οδηγούν στην απόφαση να λύσει το θέμα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί ότι πρέπει να δοθεί χρόνος για να εξηγηθεί το σκεπτικό της πρωτοβουλίας του. Αλλά μπορεί μια τέτοια συζήτηση να αλλάξει τις απόψεις της κοινωνίας; Οι πολίτες που έχουν ευαισθησία στα θέματα ισότητας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων απλά ανυπομονούν να προχωρήσει η ρύθμιση. Δεν υπάρχει κάτι να επικοινωνηθεί σε αυτό το κοινό. Οσοι αισθάνονται ότι κλονίζονται οι αρχές με τις οποίες

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Εικόνα
  Τι συμπέρασμα βγάζετε για τη δύναμη των κομμάτων αν δείτε το αποτέλεσμα των εκλογών στη Θεσσαλονίκη; Θριαμβεύει η ΝΔ με ποσοστο πολύ πάνω από αυτό που έλαβε τον Ιούνιο επειδη ψηφισαν τοσοι πολλοί τον Απ. Τζιτζικώστα; Η κινδυνευει να χασει την πρωτια αφού ο κ. Αγγελουσης είναι σε αποσταση αναπνοής από τον κ.Ζέρβα; Και μην πειτε άλλο οι περιφερειακες και άλλο οι δημοτικες, γιατι ο ίδιος Πρωθυπουργός ζητησε να στηριχτουν οι υποψηφιοι της ΝΔ στις περιφερειες και στις 3 μεγαλες πολεις . Τα ιδια ισχύουν και για τις υπολοιπες περιοχες της χωρας. Στην πολιτικη επιστήμη ξερουμε ότι τα τελευταια χρονια οι δεσμοι των πολιτων με τα κομματα και τις ιδεολογιες χαλαρωνουν – για αυτό και οι μετακινησεις των ψηφοφορων συχνα είναι βίαιες. Ολο και περισσοότερο μετράνε τα πρόσωπα . Το πρωι επινα καφε με μια φιλη που ψηφισε Συριζα το 19, Κυριακο ( ετσι το εθεσε- όχι ΝΔ!) φετος και στις δημοτικες εκλογες ενισχυσε τον Δουκα και στις περιφερειακες τον Χαρδαλια! Πριν από μερικα χρονια μπορει να την ελεγα αλλ

ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ Η ΜΑΓΕΙΑ;

Εικόνα
  A ν στη δεκαετία του '80 εύκολα χαρακτήριζε ενας παρατηρητης «αναχρονιστική» την πολιτική επικοινωνία στην Ελλάδα, σήμερα έχουμε πια κανονικοποιηθεί και οι καμπάνιες ακολουθούν τα δυτικά πρότυπα (αν και δεν έχουν τα ανακλαστικά που δείχνουν οι Αμερικανοί!). Μια σύγκριση με την Τουρκία με τις συγκεντρώσεις-σόου για την τηλεόραση, την επικέντρωση σε συγκρούσεις του Καλού με το Κακό και τον φανατισμό των οπαδών, δείχνει ένα πραγματικό χάσμα. Κάπου εκεί βρισκόμασταν εμείς το '85-'90. Ο ρόλος των social media έχει αλλάξει! Το κλισέ των τελευταίων χρόνων ότι «οι εκστρατείες κρίνονται πια στα social media και όχι στα παραδοσιακά Μέσα» καλό είναι να το ξανασκεφτούμε. Οπως οι εταιρείες αξιοποιούν το Facebook, το Instagram και το TikΤok να προωθήσουν εμπορικά προϊόντα, μειώνοντας τον χαρακτήρα των Μέσων ως καναλιών αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας των ανθρώπων, έτσι και τα πολιτικά κόμματα με τους οργανωμένους «στρατούς» τους έχουν σκοτώσει την αθωότητα της πρώιμης εποχής των social me

NEPO BABIES . Το πλεονέκτημα και το φορτίο.

Εικόνα
  Οταν ακούς τις λέξεις «οικογενειοκρατία» και «νεποτισμός» το κλισέ είναι να προσθέσεις το σχόλιο ότι αυτά κυριαρχούν στην Ελλάδα. Πόσες επιχειρήσεις περνάνε από τη διοίκηση του πατέρα στον γιο ή την πόσα δικηγορικά γραφεία είναι οικογενειακή υπόθεση και  πόσες βουλευτικές έδρες κληρονομούνται από τον παππού στον εγγονό! Για να μη μιλήσουμε για τα πανεπιστήμια. Ομως, αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι ελληνικό το φαινόμενο. Σίγουρα, ειδικά στην πολιτική, σε χώρες σκανδιναβικές ή στη Γερμανία δεν συναντάται με την ίδια ένταση. Οι κοινωνίες αυτές είναι πιο ανοιχτές και διασφαλίζουν ευκαιρίες σε περισσότερους. Ετσι  οι ψηφοφόροι δεν το βρίσκουν και τόσο αυτονόητο ότι «το μήλο θα πέσει κάτω από τη μηλιά»! Ας ρίξουμε μια ματιά στις ΗΠΑ όμως. Οι οικογένειες Κένεντι και Μπους είναι παράδειγμα αντίστοιχο με δικές μας πολιτικές δυναστείες. Ενώ, αν δεν ερχόταν η μεγάλη απογοήτευση στην οικογένεια Κλίντον με την αποτυχία της Χίλαρι, σήμερα η κόρη του ζευγαριού Τσέλσι, μάλλον θα συνέχιζε την παράδοση!

ΤΙ ΚΑΦΕ ΠΙΝΟΥΝ;

Εικόνα
o σοι είναι εξοικειωμένοι με τις έρευνες κοινής γνώμης, ξέρουν ότι κάποιες φορές, αντί να ρωτήσεις ευθέως για τις απόψεις και τις προτιμήσεις των πολιτών, μπορείς να εκμαιεύσεις απαντήσεις χρησιμοποιώντας τεχνικές έμμεσης διερεύνησης. Ζητάς, για παράδειγμα, να σου περιγράψει ο ερωτώμενος ποιο ζώο τού έρχεται στο μυαλό όταν ακούει για ένα γνωστό προϊόν. Ολοι καταλαβαίνουμε ότι είναι τελείως διαφορετικό το συμπέρασμα για την εικόνα του προϊόντος αν η απάντηση είναι «γάτα», «σκύλος» ή «λύκος»! Στις αρχές Σεπτέμβρη είδα τι απάντησαν οι πολίτες σε μια έρευνα μεγάλης ελληνικής εταιρείας για το τι καφέ θεωρούν ότι πίνουν οι 3 πολιτικοί αρχηγοί: Μητσοτάκης, Τσίπρας και Ανδρουλάκης. Η πλειοψηφία των συμπολιτών μας λοιπόν θεωρεί ότι ο Κυριάκος πίνει εσπρέσο, ο Αλέξης στιγμιαίο (φραπέ) και ο Ανδρουλάκης (που ακόμη δεν έχουμε συνηθίσει να τον λέμε Νίκο) ελληνικό! Καθώς έβλεπα τους 3 πολιτικούς να μιλούν στη  ΔΕΘ  και να απαντούν στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων στη συνέντευξη Τύπου, προσπάθησα λοι
Εικόνα
  ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ TWITTER    Ας μιλήσουμε για το Twitter Γιατί   να μιλήσουμε ειδικά για το Twitter και όχι για όλα τα social media ; Γιατί κάθε μέσο είναι διαφορετικό. Και γιατί μπορεί να βλέπουμε αυξηση χρηστών στο Tik tok και στο Instagram (και στο Snapchat ή στο Substack αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα) , όμως το Twitter επηρεάζει περισσότερο από όλα την πολιτική   συζήτηση. Πόσο επιδραστικό είναι το Twitter ; To   κοινό του είναι περίπου 600.000 άτομα σύμφωνα με την εταιρεια(το Facebook φτάνει   τα 6.000.000) Η επιρροή του όμως έχει   ποιοτικά στοιχεία :το παρακολουθούν   οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και γενικώς οι opinion leaders . Και σίγουρα το υπολογίζουν.   Λέγεται ότι μέχρι και ανασχηματισμοί έχουν επηρεαστεί   από «κύμα αγανάκτησης» στο Twitter ! Εκφράζονται εκεί όλες οι πολιτικοκοινωνικές τάσεις; Ναι μεν αλλά.. Οι μελέτες διεθνώς επιβεβαιώνουν ότι είναι το μέσο όπου κυριαρχούν τα άκρα. Τα σύντομα τουιτ , που μοιαζουν   με συνθήματα, ταιριάζουν κα
Εικόνα
 SQUID GAME - ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΙΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ  Όταν η κορεάτικη εταιρεία παραγωγής πρότεινε το « Squid game ” και το Netflix αποφάσισε να συμπεριλάβει τη σειρά στην πλατφόρμα του, μάλλον κανείς δεν πίστευε ότι , όπως είπε πριν λίγες μέρες ο Ted Sarandos (διευθύνων σύμβουλος του Netflix ) αυτή θα είναι μάλλον   η δημοφιλέστερη σειρά   του συνδρομητικού καναλιού από την   έναρξη της λειτουργίας του. Η αλήθεια είναι ότι τις     πολύ μεγάλες επιτυχίες στο σινεμά και στην τηλεόραση δεν είναι εύκολο να τις προβλέψεις. Απλώς οι διορατικοί επαγγελματίες «μυρίζονται» ότι υπάρχουν τα συστατικά που μπορεί να δέσουν με τα ζητούμενα της εποχής. Μετά την επιτυχία βέβαια, ως μετά Χριστόν προφήτες μπορούμε να εντοπίσουμε το μυστικό που έκανε τη διαφορά! Σκέφτομαι πως οι σεναριογράφοι χτύπησαν φλέβα με 2 τρόπους: Αν το δούμε κοινωνιολογικά, έγραψαν μια σειρά με πρωταγωνιστές   ανθρώπους   που ζουν   για να διαχειρίζονται τα χρέη και όλων των ειδών τις υποχρεώσεις τους. Απεικονίζουν μια ακραία εκδοχή